Nieprzekraczalna granica


Autor: Colleen Hoover
Tłumaczenie: Jarosław Mikos
Ilość stron: 304
Wydawnictwo: W.A.B.


"Nieprzekraczalna granica" jest to druga część trylogii. Kontynuacja dalszych losów Lake i Willa.

Młoda para ma ciężkie przeżycia za sobą. Wszystkie kryzysowe sytuacje wzmocniły ich ze sobą i wiedzą, że mogą na siebie liczyć. Bohaterowie mają trudne zadanie aby pogodzić wychowanie osieroconego rodzeństwa z nauką i pracą. Jak na młody wiek są bardzo dojrzali i wiedzą, że razem sobie poradzą.

W życiu Willa pojawia się jego była dziewczyna Vauqhn, która opuściła go w momencie kiedy najbardziej jej potrzebował. Chłopak nie wspomina o niej Lake, ponieważ nie chce jej nie potrzebnie niepokoić.
Vauqhn chce do niego wrócić, dlatego postanawia odwiedzić go w domu. Gdy Lake zobaczyła ich w dwuznacznej sytuacji poczuła się zdradzona. Zaczęła mieć wątpliwości co do uczuć Willa. Chłopak zapewniał jej, że nic nie czuje do Vauqhn ale Layken przestała już mu ufać.
Czy dziewczyna mu wybaczy?

Również bardzo spodobał mi się wątek przyjaciół głównych bohaterów: Eddie i Gavin. Otóż ta para również odgrywa duże znaczenie w książce, ponieważ często jest opisywana przez autorkę. Mają swoje problemy, które dopełniają tą książkę.

Innym "elementem", który jeszcze urozmaica lekturę jest jedenastoletnia sąsiadka Willa i Lake.  
Kiersten jest rówieśniczką Cauldera i Kela. Dziewczynka jest bardzo pewna siebie i gadatliwa. Często mówi to co myśli i na każdy temat ma swoje odmienne zdanie.
Ta młoda postać daje książce momentami takiego wyluzowanego klimatu.

Książka jest pisana z perspektywy Willa co jest miłym urozmaiceniem od pierwszej części.
Dzięki temu możemy bardziej poznać chłopaka i zrozumieć jego zachowanie.

Podsumowując, druga część książki jest również bardzo dobra co pierwsza!


Garść cytatów:
* "Miłość jest najpiękniejszą rzeczą na świecie. Niestety, jest także jedną z tych, które najtrudniej utrzymać, i jedną z tych, które najłatwiej utracić."
* "Źródłem siły nie są możliwości fizyczne. Jest nią niezłomna wola."
* "Czasami dwie osoby muszą się rozstać, aby sobie uświadomić,
jak bardzo siebie potrzebują."
* "Chciałbym mieć przyjaciół, którym mogę zaufać, którzy kochają mnie za to, kim się
stałem… a nie za to, kim byłem."






Opis z książki:
Layken i Willa łączy więcej niż typowe młode pary. Mają za sobą podobne doświadczenia, podobne potrzeby. Oboje stracili rodziców i muszą poradzić sobie z wychowaniem młodszego rodzeństwa, zbyt wcześnie osieroconego.
Wygląda na to, że są dla siebie stworzeni. Ich związek rozpada się jednak w momencie, gdy na drodze Willa pojawia się Vaughn, jego dawna miłość. Chłopak utrzymuje z nią kontakt, mimo że wie, iż Layken może mu nie wybaczyć kłamstw.
Czasami dwoje ludzi musi się rozstać, by zdać sobie sprawę z tego, jak bardzo siebie potrzebują. Czy Willowi uda się naprawić to, co zniszczył, zanim rozstaną się z Layken na zawsze i już nigdy więcej nie zobaczą?

Komentarze

  1. tak, bo dzieci zazwyczaj mówią to co myślą, nie będąc świadomym, że może pewnych rzeczy nie wypada mówić :) i za to należy je cenić :)
    zaczytanamona.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zgadza się, czasami dzieci mogą pomóc w danej sytuacji tak jak w tej książce po części było :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Pułapka uczuć

Z dala od zgiełku

Wypowiedz jej imię